Ik heb een abonnement op het Nederlands tijdschrift voor geneeskunde, maar bewaar de oude nummers niet.
Als iemand een exemplaar wil hebben uit onderstaande lijst, stuur me dan een e-mail met een adres dat ik uit kan knippen.
Dit lijstje hou ik up-to-date:
2009 beschikbaar:
2008, 2007, 2006: alles weg
In de loop van de tijd heb ik al heel wat langs zien komen:
Eigenlijk heb ik me nooit afgevraagd of het wel zinvol was om de eindgebruiker van je diensten te attenderen op wat er in de laatste edities van tijdschriften staat en eerlijk gezegd lijkt het me nog steeds voor de hand liggen: dat je enerzijds efficiënt gebruik wil maken van de dure toegang tot de full-text, en anderzijds de gebruiker wil informeren over wat er voor hem/haar aan nieuws op het eigen vakgebied is.
Maar niets is nog vanzelfsprekend: de onderzoeker moet het allemaal zelf kunnen. En eerlijk gezegd kunnen ze dat ook, net als ze vroeger ook best zelf kopietjes van de inhoudsopgave konden maken. Het is best wel mogelijk om zelf een abonnement op toezending van de Table of contents (TOC) via e-alerts te regelen, zoekacties in Scopus of Ovid vast te leggen en je te laten attenderen op nieuwe zaken aangaande die zoekactie . Tuurlijk wel. Het is alleen een hoop gedoe: vooral het in- (en uit!)schrijven op de e-alerts van uitgevers geeft wat rompslomp.
Dus ik riep tegen mijn klanten: gooi maar over de heg, zeg maar wat je wilt, stuur me een lijstje en ik regel het voor je. Op dit moment ben ikzelf ingeschreven op de inhoudsopgave van zo’n 500 tijdschriften en die zenden we bij binnenkomst rond. Geautomatiseerd forwarden mag niet van de ICT, want dat is spammen, maar via distributielijsten in Outlook is dat evengoed redelijk snel geregeld. Weinig werk voor de bibliotheek en veel profijt voor de gebruiker.
RSS moet iedereen zelf regelen: daar geef ik cursusjes in en laat zien hoe je dat voor de e-alerts in kan zetten, maar dat is niet zo populair, omdat die gegevens nogal beperkt zijn.
Als ik voor onze doelgroep interessante nieuwe titels zie, stuur ik die rond met de vraag of ze een alert willen, en dat wordt meestal ook op prijs gesteld.
Al met al is dit best een zinvolle en geliefde service – nix geen spammen 😉 – alleen op aanvraag en men kan er ook met een enkele ‘reply’ vanaf.
Maar dat staat nu ter discussie: nu de bibliotheekservice bij ons tot een kwart gereduceerd gaat worden, moet ik nagaan wat ik nog wel en wat ik niet meer ga doen, en de e-alerts zijn er onderdeel van. Het management vindt dat iedereen dat zelf best kan. En dat is ook zo: kost ze alleen meer tijd, meer gedoe en de helft zal het niet doen.
Je hebt tegenwoordig wel een mooie eindgebruikerservice: tictocs. Dat is al een basis om zo’n 10.000 e-alerts vandaan te halen, maar daar zit ook weer niet alles in en je moet ook weer rekening houden met het platform waar je je full-text hebt.
Ik zit er nu over te denken om
Of is het toch een beetje uit de tijd om dit te willen blijven doen? 🙂
Wat vinden jullie?
Pas geleden zag ik dat je tegenwoordig vanuit ScienceDirect op artikel (beschrijvings) niveau een ‘Permissions & Reprints’ link hebt die naar ‘Rightslink‘ leidt. Rightslink is een onderdeel van het Amerikaanse Copyright Clearence Center (CCC): een club die meer dan alleen Elsevier als klant heeft. 
Rightslink is an easy-to-implement point-of-content licensing solution for publishers and content users
Toen ik voor een van onze onderzoekers naging wat hij mocht doen met welk tijdschrift, kon ik daar van elk tijdschrift waar ik op dat moment naar zocht informatie over vinden.
Via deze site kun je vragen om toestemming tot hergebruik van een illustratie, een tabel of een stuk tekst, maar ook om een of meer reprints.
Er zijn bibliotheken, las ik in LibraryConnect, die deze optie in plaats van IBL gebruiken als document delivery systeem: de kosten die daaraan verbonden zijn, zijn waarschijnlijk dezelfde als die wanneer je een artikel bij de site van de uitgever besteld. *
With Rightslink, you can enhance existing revenue streams and create new ones by monetizing the value of your content. Rightslink provides your customers with a quick and easy way to get permission to reuse content, order reprints and purchase published works from wherever the content resides. Rightslink processes the entire transaction without the customer ever leaving the point of content.
Delen van het werk hergebruiken
De uitgever kan bij elk tijdschrift een link op zijn website zetten, en de aanvrager kan via een aantal stappen achterhalen wat er mag, en wat het kost: zie hier de demo hoe het dan werkt.
Een voorbeeld is bijv het vragen om toestemming tot hergebruik van een Ingezonden brief uit een Nature tijdschrift in een andere ‘Newsletter’: dat kost je $ 600.00.
Je kunt meteen na betaling de licentie downloaden; dat is wel handig.
Het hergebruiken van een enkele illustratie in een ander tijdschrift kan wel gratis zijn, (bijv. als je zelf de auteur bent) maar je hebt evengoed wel die toestemming nodig, en die heb je dus met deze methode meteen gekregen.
Ben je de auteur niet, dan kan het wel wat kosten (zie fig).
(Zie ook de STM richtlijnen over hoe het zit met de ‘permissions’.)
Reprints aanvragen
Via dit systeem kun je op diverse manieren reprints aanvragen: je krijgt ze binnen 24 uur geleverd. Ze kennen 4 soorten orders: ik moet zeggen dat het op het eerste gezicht niet duidelijk is wat wat is, want in alle gevallen gaat het om vele tientallen reprints. Wat je wel goed kunt zien is dat het aardig prijzig is.
Betalen
Een belangrijk onderdeel van het geheel is natuurlijk het betalen. Als je via Elsevier op Rightslink komt, kun je klikken op ‘create an account’ en daarmee kun je je individueel aanmelden als klant. Dan moet je wel je creditcardgegevens invullen.
Informeren naar de rechten per artikel is wel gratis, maar zonder account kun je die niet krijgen of afkopen natuurlijk.
Het is wel handig dat al die gegevens zo bij elkaar staan, en dat het mogelijk is om tamelijk snel de licentie tot hergebruik te verkrijgen. En dat het commercieel is … tja dat verbaast ons toch niet echt?
Zie verder:
* Aanvulling 17 nov: ik dacht gelezen te hebben dat er bibliotheken waren die dat inzetten ipv IBL maar daar vergis ik me in: Rightslink is geen document delivery systeem. Je kunt wel afzonderlijke artikelen bestellen via creditcard meestal via de optie ‘ Purchase article’ .
14 oktober 2008 de eerste Open Access day
Zie ook het persbericht bij SPARC.
Een zoekactie in Scopus kun je bewaren en je kunt je voor toezending van de nieuwe resultaten daarvan 
opgeven via een alert: dan krijg je elke week (of maand, afhankelijk van wat je hebt aangegeven) een mail toegestuurd met daarin de laatste resultaten van die zoekactie. In die mail zitten maar een deel van de resultaten: er zit een link bij en als je daarop klikt, start hij Scopus op en doet de hele zoekactie, beperkt tot die tijdsperiode, opnieuw. Vanuit die zoekset kun je ook doorklikken naar de full-text, en krijg je je Linkresolver icoontje in beeld.
Het was ons opgevallen dat het voor kan komen dat er in de link staat: “Access all xxx new results” maar als je daar op klikt krijg je soms minder hits dan die xxx in beeld. Hoe kan dat nu?
In de link die je meegestuurd krijgt zit een tijdsperiode. Heb je opgegeven dat je wekelijks een alert wilt, dan zit in die link ook een periode van een week: zeg maar van maandag tot maandag, in deze vorm:
ORIG-LOAD-DATE AFT 1216897671 AND ORIG-LOAD-DATE BEF 1217502381
Deze datumcodering staat voor een periode tussen 24 juli 2008 13.07 en 31 juli 2008 13.06 uur GMT+2. Daarmee wordt voorkomen dat alerts elkaar overlappen: de alerts kun je immers bewaren en later aanklikken: dan krijg je per alert toch de resultaten van die periode te zien. Dat resultaat hoort altijd stabiel te zijn, tenzij er een artikel dubbel ingevoerd is en uit de database is verwijderd, dat kan een enkele keer voorkomen.
Maar het is ons herhaaldelijk overkomen dat men bij een aangekondigd resultaat van zeg maar 19, er maar 15 vindt, en dat verschil is wel groot.
Ik heb Elsevier naar een verklaring daarvan gevraagd, en die blijkt erin te zitten dat van sommige titels de pre-publicaties (Articles in press) zijn opgenomen. Heb je dan een e-alert op bijv de inhoudsopgave van een tijdschrifttitel, dan kan het voorkomen dat er veel pre-pubs van die speciale titel in het bestand zitten. En als de titels inmiddels zijn uitgekomen, worden de pre-pubs uit het bestand verwijderd: ziedaar de reden van het grote schil tussen aangekondigde en daadwerkelijk gevonden titels.
Wat is wijsheid aangaande de tijdschriftenadministratie in een hybride bibliotheek? Heeft iemand er een idee over? Ik heb er maar steeds geen goede oplossing voor.
Een groot deel van onze tijdschriften hebben we online, en het beheer daarvan houden we bij via de Linksolver. Hieruit wordt de tijdschriftenlijst gegenereerd en worden de jaren die we online hebben bijgehouden. Inclusief de open acces tijdschriften gaat dat om vele duizenden titels.
Daarnaast hebben we ook nog een aantal gedrukte exemplaren, meest niet wetenschappelijke, die deels circuleren. Daarvoor heb ik een programma, gekoppeld aan de OPAC, dat dat prima doet, en circuleren blijven we voorlopig ook nog wel doen.
In de Opac staan ook de oude gedrukte jaargangen die we niet online hebben nog vermeld.
Met als gevolg dat we dus een deel in de Linksolver hebben staan en een deel in de Opac. In de Opac heb ik ook wel de URLs van de betaalde abonnementen zitten, maar de jaren wijzigen steeds, de URLs veranderen en je bent zo wel dingen dubbel aan ’t doen. Bovendien: twee systemen synchroon houden lukt nooit.
Aanvankelijk was mijn plan om alles om te zetten naar de Linksolver, ook de info over de gedrukte delen.
Maar dat heeft weer als nadeel dat de je met de circulatie in de problemen komt.
Toch wil ik graag alles in een systeem, maar wat is wijsheid?
In 2007 heeft de American Psychological Association (APA) aanvullende richtlijnen uitgebracht betreffende citaties van elektronische bonnen volgens de APA stijl.
Een van hun aanbevelingen is dat de auteur op zoek gaat naar de DOI (Digital Object Identifier) (Website / Wikipedia).
Dat is dus een nummer dat je regelmatig ziet bij artikelen: maar niet bij allemaal.
Onze Linksolver bijvoorbeeld maakt voor sommige titels ook gebruik van opzoeken via de DOI look-up van CrossRef, en het overkomt ons ook regelmatig dat die DOI niet gevonden wordt. Daarmee heb je dus ook geen full-text, in mijn geval.
Als je ergens zo’n DOI nummer tegen komt, kun je die ook niet zomaar intikken in de URL balk: je moet hem eerst ‘Resolven’. De website waar je dat kunt doen is: Resolve A DOI: tik daar het nummer in en dan wordt je doorgesluisd naar de betreffende plek waar je de full-text kunt vinden.
Vorige week was er discussie over APA en het DOI systeem op de discussielijst van RefWorks: RefWorks heeft nl in zijn uitvoer stijl van de APA deze nieuwe aanvullende richtlijnen toegepast.
Waarmee ze dus meteen een probleem hebben gecreëerd: want nu moeten studenten en wetenschappers, die al hun handen vol hebben aan het juist hanteren van de wetenschappelijke kant van de zaak ook nog eens op zoek gaan naar een administratief nummer, waar ze verder ook geen boodschap aan hebben. ‘Ridiculous’ en ‘absurd’ zeiden sommigen.
Enkele bibliotheken zijn ertoe over gegaan om de RefWorks uitvoerstijl van de APA 5th edition weer terug aan te passen op dit punt.
Kijk, dan keert het nadeel weer in een voordeel: als je met RefMan of Endnote werkt en al die uitvoerstijlen zelf aan moet passen ;-). (kreun)
Zie verder:
Voorheen kon je als ‘Admin’ van het Elsevier ScienceDirect en Scopus account de login’s van je klanten desgewenst ook open stellen voor de ‘Remote access’. Dat ging simpel door een vakje van NEE in JA te veranderen. En de persoon in kwestie kon dan met de login die hij/zij gebruikte ook buiten het areaal van het eigen IP adres om in Scopus zoeken en bij de full-text van de ScienceDirect tijdschriften. De andere tijdschriften die op IP zijn waren dan wel geblokkeerd, maar je kon zo toch heel wat.
De default toegang van ons systeem wil ik graag op ‘alleen via ons IP adres’ houden: alleen op aanvraag krijgt men een externe toegang, en dan nog met een einddatum. Wij hebben vele studenten en tijdelijke gebruikers, en dat lijkt me een logische handelswijze.
Onlangs is dat veranderd. Je kunt nu een bestaand login niet meer van een Remote Access toegang voorzien. Iedereen die al toegang had, houdt dat , maar van de rest kun je het gebruikersprofiel wat dit betreft niet veranderen.
Elsevier zegt wel:
If you wish to grant an existing user Remote Access, go to Search, View and Modify Users and enable the Remote Access setting within their user profile.
maar dat kun je dus helemaal niet doen: er is simpelweg geen mogelijkheid om dat te wijzigen. Wat je wel kunt, is een nieuwe registratie voor die persoon aanvragen, die dan ook buiten het eigen IP adres om erbij kan. Daar ben ik niet blij mee, want meestal hebben mensen al zaken geregeld via hun login: seaches, zoekacties, alerts, instellingen. Dat moeten ze dan weer opnieuw doen.
De ‘Remote access’ is nu ook gekoppeld aan een groep. Maar ik wil de bestaande groep, waar praktisch al onze klanten inzitten, helemaal niet wijzigen wat dat betreft, en ik kan me ook niet voorstellen dat de bedoeling is van Elsevier.
Dus heb ik nu maar een nieuw groep ‘Remote access’ in het leven geroepen. Die groep kan ik dan toevoegen aan het profiel van de bestaande gebruiker, zodat deze met hetzelfde account ook buiten het IP adres om kan inloggen.
Alleen krijgt deze dus, ook intern, steeds weer de vraag op welke groep hij/zij zich wil inloggen… 😦 .
Hum, geen vooruitgang Elsevier ….
—————-
Aanvulling 15 augustus 2008:
Elsevier heeft geantwoord op mijn gemopper. Wat je nu dus moet doen om aan een bestaande user Remote Access toe te voegen is inderdaad opnieuw dat registratieverzoek aan hem/haar te sturen, en als deze zich dan opnieuw registreert wordt er ook gevraagd of er al een bestaande registratie is:
If you create a registration ID for a user, they will activate it as before. But there is an additional step in the process; during the activation a user is asked whether he/she already has a username. If so, then they log in with their existing username and an association between their username and your account is created. So they get to keep their own username and they get access to your entitlements.
Volgens Elsevier is dat gemakkelijker voor de eindgebruiker zodat deze zich bij verschillende instanties kan inschrijven.
Vorig jaar hebben we Ovid Linksolver aangeschaft en over de eerste ervaringen heb ik toen over bericht. Hoe staat het er nu mee?
Wel, ik ben nog steeds positief, al heb ik natuurlijk wel oog voor de minpuntjes.
Aan de positieve kant: het werkt prima, de servers zijn nooit down, vragen worden altijd snel beantwoord en de Nederlandse helpdesk denkt met je mee en is over het algemeen heel prima. Eigenlijk alles wat ik vorig in mijn posting zei klopt nog steeds.
Nu dus maar een de negatieve kantjes opsommen, met het risico dat het bloemetje op mijn site me nog irritanter gaat vinden (gisteren was het een blauwe schorre, oeps). Maar even over Ovid Linksolver:
Linksolver openingspagina
Bovenstaande zaken heb ik Ovid natuurlijk gemeld: maar er is geen enkele ontwikkeling te zien geweest in deze.
Aanvankelijk had ik een bibliotheek (in Essen) gevonden die deze LinkSolver ook gebruikte, en daarnaast de titels aan Google Scholar had meegedeeld. Zo kon ik meeliften via de Preferences om via Google Scholar de linksolver ook in werking te stellen (omdat ze dan immers via mijn IP adres uitgefilterd werden op onze titels), maar zij zitten er niet meer in, dus dat werkt niet meer.
Moet nog even op zoek naar een andere bibliotheek … .
Ben ik blij dat we ’t gedaan hebben?
Jazeker: ik hoor mijn gebruikers regelmatig zeggen dat ze zo blij zijn dat ze meteen kunnen doorklikken naar de full-text, en daar ging het om uiteindelijk 😉 .
Op de Elsevier ScienceDirect titelwijzigingen kun je een RSS abonnement nemen, en die kreeg ik vandaag in de bus. Met de link naar de website met informatie over SD. De grap is dat de titels die in het lijstje in mijn reader staan, andere zijn dan die in de link waar de feed naar verwijst.
Van beiden zeggen ze: ‘All titles below were released between December 7, 2007 and February 21, 2008′
Dit kreeg ik in mijn reader:
SSN Title 18752136 Archives of Cardiovascular Diseases 08953988 Biomedical and Environmental Sciences 17562392 Bioscience Hypotheses 10081275 Chinese Journal of Traumatology (English edition) 17543207 European Journal of Pain Supplements 18751768 Forensic Science International: Genetics Supplement Series 18753728 Geography and Natural Sources 10016279 International Journal of Sediment Research 19368798 JACC: Cardiovascular Interventions 12268615 Journal of Asia-Pacific Entomology 19398654 Journal of Medical Imaging and Radiation Sciences 02546272 Journal of Traditional Chinese Medicine 18638678 Komplementäre un Integrative Medizin 18747787 Marine Genomics 17552966 Mental Health and Physical Activity 07581882 Pratique Médicale and Chirurgicale de l’Animale de Compagnie 18748651 Systems Engineering – Theory and Practice
En dit zijn de nieuwe titels van ScienceDirect uit diezelfde periode volgens de link:
ISSN Title 00029297 The American Journal of Human Genetics 15485595 Advances in Chronic Kidney Disease 10734449 Advances in Renal Replacement Therapy 02726386 American Journal of Kidney Diseases 13227696 Collegian: Journal of the Royal College of Nursing Australia 19366574 Disability and Health Journal 17545048 Fungal Ecology 16199987 Fuss & Sprunggelenk 1936878X JACC: Cardiovascular Imaging 09145087 Journal of Cardiology 12263192 Journal of the Korean Statistical Society 10512276 Journal of Renal Nutrition 18744907 Physical Communication 18743900 Phytochemistry Letters 17550017 Respiratory Medicine CME 00445169 Der Zoologische Garten
Bij de website staat bij ‘Systems engeering‘ wel een
vlaggetje, bij ‘American journal of kidney diseases‘ staat dat niet: die was dus waarschijnlijk al wat langer toegankelijk. Daaruit concludeer ik dat de reader informatie correct is, en op de website nog oudere informatie staat.
Het valt ook niet mee.
Volgens de link zijn er ook nieuwe e-books, maar zolang als ze dat niet beter toegankelijk maken, begin ik daar al helemaal niet aan 😉 .
Dee'tjes 