Opening key note van Stephen Abram (SirsiDynix). Next Generation Libraries: The 2.0 Phenomenon. (Hij blogt op Stephen’s lighthouse)
Zijn tekst roept vooral op om wat te doen, al is het niet perfect, en niet te wachten tot we helemaal buiten spel staan. Hij komt meer met vragen en oproepen dan met antwoorden ….
De jeugd van nu is ‘Smarter, brighter and more connected’ en met elke generatie is dat meer het geval: tegenwoordig is er niet alleen sprake van de Millenials, maar zelfs van de Post-Millenials. Hoewel die nog nauwelijks kunnen lezen kun je wel hun oogbeweging volgen: dat geeft aan dat hun manier van leren ook anders is!
De futurist Stephen Abram reist de hele wereld over en spreekt met allerlei bibliothecarissen over de nieuwe rol van de bibliotheek en de bibliothecaris: 150 speeches heeft hij de laatste paar jaar gehouden en hij doet het met swung.
20% van bibliothecarissen weet wat 2.0 is, de rest is 5 jaar voor zijn pensioen en probeert het af te houden 😉 . ‘Onze’ 20% weet wel dat het allemaal niet perfect is, maar wij weten wel welke kant het op gaat.
Het doel van informatieverstekking is door conversatie / communicatie proberen kwaliteit te verbeteren: het gaat niet zozeer om de middelen nu, maar om het doel.
De wereld verandert en de beste manier om de wereld uit te vinden is om dat zelf te doen, en als wij het niet doen, doet Google het voor ons en neemt werkelijk ALLES over.
Let’s invent the future ourselves!
Millenials zijn anders dan wij: ze gebruiken hun hersens anders, en daarmee is hun IQ ook zo’n 20 punten hoger, en dat gebeurt over de hele wereld. Hun gedrag is ook anders, met name dat van de vrouwen.
Ze willen informatie, het formaat waarin kan hun helemaal niet schelen, maar wat doen wij: wij komen met systemen die eerst vragen naar een beslissing over het ‘format’!
Onze generatie werkte met feiten, maar die zijn helemaal niet zo exact als wij ooit geleerd hebben: water kookt niet bij 100 graden, maar bij 98,8 (bijvoorbeeld)..
Informatie naar kennis transformeren is een proces dat leren heet, maar niet iedereen doet dat op dezelfde manier. Maar 20% van de mensen zijn ‘textlearners’ : de meesten leren beter met plaatjes, nummers, muziek, auditief, motoriek, interpersoonlijke interactie of wat dan ook. Al onze databases zijn tekst gericht, en dat wil zeggen dat die dus niet ideaal zijn voor de meerderheid van de mensen!
Alles wordt kleiner
In 2020 past naar verwachting alle content die ooit gecreëerd is op een enkele ipod.
En waar past die bibliothecaris dan nog? Hoe concurreer je als Google alles al aanbiedt?
Wat betekent het als het hele informatie aanbod op een handheld past?
Zoeken door die informatie heen doet Google sneller dan alle bibliothecarissen bij elkaar…
Vergis je niet: het is een fundamentele vraag hoe de financiële kant van de info in elkaar steekt:
Data -> informatie -> kennis -> gedrag
Voor elke stap kan Google geld verdienen (local ads en apps): Google is een enorme geldmaak machine. Het is extra slim van Google ook om de bibliothecarissen hun klanten te laten opleiden.
Praktijkvoorbeeld: iemand bij de ref desk komt met de vraag ‘ kan het niet op Google vinden’: en wat gaat de bibliothecaris meestal doen: opnieuw in Google zoeken … wat doet dat aan het beeld van de bibliothecaris bij de gebruiker?
De How en Why questions: dat zijn de vragen waar het om gaat, daar zijn de bibliotheken voor.
Onderschat het nut van de biliotheek niet, noch die van de traditionele boeken: uit onderzoek blijkt ook dat:
– er 19% minder doden in een ziekenhuis vallen als er een bibliotheek is!
– 57% van de amerikanen het laatste jaar een boek heeft gelezen: dat zijn er veel meer dan vroeger. Er wordt dus niet minder, maar steeds MEER gelezen!
Alleen: de formaten zijn niet meer hetzelfde.
Het aanbod van informatie is steeds meer opgesplitst in stukjes, en veel formaten bestaan al niet meer: diskettes, vinyl. We moeten rekening houden met ‘Format agnosticity’.
De ‘ Article level economy’ is al aanwezig en gaan we nu ook op weg naar de ‘Chapter economy‘? (Hoofdstukken van boeken opsplitsen in boeken? Bij PsycInfo van APA zie je het inderdaad al)
De vraag is: hoe gaan we al die informatie organiseren?
Waar zijn wij?
Bibliotheken zijn sociale instituten, en waar zijn wij in het complete sociale netwerk: op een vaste plek aan de rand, of overal waar de gebruikers ook zijn?
Tijdschriften doen het al, nieuwsvertrekkers als kranten, wetenschappelijke citaties, allemaal zijn ze snel systemen aan het oppakken om te zorgen dat de klanten met hen en met elkaar kunnen praten: ze plakken allerlei sociale netwerken aan elkaar en passen die in in hun eigen systeem.
We moeten niet wachten tot het perfect is: 80% of meer van alle studenten zitten al in sociale netwerken, en maar 30% van de bibliothecarissen! Je bent straks niet meer waar de gebruikers zijn.
Second Life lijkt alleen een recreatieve optie, maar: er is een voorbeeld van een OB in SL die 5000 vragen per avond krijgt! Probeer dat maar eens voor elkaar te krijgen IRL.
Bibliothecarissen willen de ‘Privacylevel’ van hun klanten bepalen en kunnen daarom geen services leveren als Amazon.
Bibliotheken zijn niet arm, maar zijn onwillig om nieuwe systemen te bouwen: stellen we wel de juiste prioriteiten? Zijn we nog steeds bezig met kaartssytemen te verbeteren? (Lipstick op het varken)
Doel bibliotheek:
• commmunity mission en vision
• entertainment is not trivial
• cultural preservation en use / re-use
• learning ,scholarship
• homework support
• bridging the device
• discovery, creation, innovation
En ook:
• Zijn we echt wel van plan om de gebruiker tegemoet te komen?
• Magic sauze = sharing
• Tags in Opac, social tools: er zijn er heel veel en de meeste zijn vrij
• 23 things learning 2.0
• Je moet heel lang aan de kant van de rivier zitten voor er een geroosterde eend in je mond vliegt
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...
en wat eraan te doen
Dee'tjes 