De target van 50 boeken heb ik dit jaar niet gehaald.

E-reader
2013 was voor mij het jaar van de e-reader: ik begon er enthousiast mee, maar dat enthousiasme taande gaandeweg het jaar en ik kreeg er zelfs een hekel aan.
Ik heb een aantal jaar geleden al veel gedrukte boeken weggedaan en dit jaar vervangen door de digitale versie, en koop bijna alleen nog maar digitaal.
Maar het blijkt dat ik toch echt een voorkeur voor gedrukte boeken heb, al zou ik anders willen, en al lees -en bezit- ik ze nu vnl digitaal, dat wel.

Klassiekers
De laatste jaren ben ik veel klassiekers aan het herlezen en probeer ze echt met de blik van nu te bekijken.
Dat is heel grappig om te doen, sommigen zijn echt nog heel goed te lezen.

De resultaten van 2013
Bij goodreads genoteerd: 36 titels (35 uitgelezen, 1 niet), 5 daarvan in druk gelezen, de rest digitaal.
En nog 6 aan het lezen…

5 of 5 stars

4 of 5 stars

3 of 5 stars

2 of 5 stars

1 of 5 stars

Hieronder de afzonderlijke besprekingen in de 5 sterren indeling van (met links naar) Goodreads.
En met commentaren van mij die ook al bij Goodreads staan trouwens, maar dan heb ik ze meteen voor mijn eigen archief.

Lees verder »

Welk boek kreeg je bijna niet uitgelezen omdat het je de stuipen op het lijf joeg? is vraag 16 van de 50 boekenvragen van Petepel.

Hij bedoelt het in de zin van ‘ eng’ , tsja, dat heb ik meer met films dan met boeken.
Eng in de zin van zombies en vampiers .. och die lees ik eigenlijk niet. (Met als uitzondering de vampier serie van Anne Rice, maar die zijn eigenlijk niet eng. De zombies in Xanth zijn ook eigenlijk eerder zielig of sukkelig dan eng.)

Wat ik wel heel naar vind in fictie is kille gewelddadigheid.
Die boeken van Karin Slaughter, of de millennium trilogy: ik moet er niets van hebben en laat ze links liggen.

Detectives en thrillers lees ik graag, maar dan van het engelse soort -waar de moord al is gebeurd 😉  en waar het alleen om gaat wie het gedaan heeft.
Of waar de hoofdpersoon -zeker als deze sympathiek is- er na een lastige confrontatie toch goed afkomt.
Net als Raymond hou ik wel van Stephen King, maar dat is niet pure horror en die schaar ik ook niet onder eng. Wel wat verontrustend soms, dat wel.

Het boek dat ik vanwege het onverwachte gewelddadige  niet uitgelezen heb, en waar ik niet over de weerzin ertegen heen kom,  is een van de ‘ Arrows’ delen  (Valdemar serie) van Mercedes Lackey.
De boeken van Lackey mag ik graag lezen,  de hoofdpersoon Thalia is heel sympathiek, en het idee van een telepatisch netwerk vind ik allemaal prima, maar dat gebruik van heftig geweld tegen haar … daar kwam ik niet overheen.

Mogelijk eindigt het verder wel goed, maar ik heb mijn plezier in het hele verhaal verloren.

—-

Related: 50boekenvragen beantwoord:

1. Welk boek heeft in je vroegste jeugd de meeste indruk op je gemaakt?
2. Moet je boeken uitlezen?
3. Favoriete leesplek

15 .Welk boekenfragment is je het meeste bijgebleven: Citeren uit proza

De Informatiefuik van Arold Roosendaal leek me een interessant boek, en als rechtgeaarde paperless librarian wilde ik dat digitaal kopen. Bol had het: en dan met een Digitaal watermerk in plaats van een DRM.
Daar had ik nog geen ervaring mee. Dit zijn de specificaties:

Maar dat zegt vrij weinig.

• Heb je ADE en een wachtwoord nodig?
• Kun je het op meerdere devices lezen?
• Mag je het naar een andere plaats kopiëren en zo ja, is daar een limiet aan?

Dat zijn belangrijke dingen, maar die staan er niet bij.

Met de DRM van Bol heb ik slechte ervaringen: ik kan alleen nog bij een paar netjes gekochte boeken, omdat ik die eraf gehaald heb.

Maar een watermerk? hoe werkt dat?
Ik ken ze wel van NEN bijvoorbeeld: als je een norm koopt staat je naam en toenaam op alle pagina’s in de marge: dat lijkt me heel storend voor proza.
En een tekst er dwarsdoorheen zoals Word doet lijkt me nog onacceptabeler.

Bovendien wil ik een boek kunnen lezen met de device waar ik op dat moment zin in heb: de smartphone, ereader, tablet of laptop. Dat moet ik toch zelf moeten kunnen beslissen?

Dus ik was benieuwd toen ik toch maar de aankoop deed.

Je kunt het boek dan meteen downloaden en neerzetten waar je zelf wilt. Dus niet via een .acsm link , die je dan later moet bijwerken. Ook niet alleen met een Adobe user/password waar je dan later weer gedoe mee krijgt.
Dat is bemoedigend.
Ik heb de titel niet alleen gedownload, maar ook op een andere plek gezet, hernoemd en geopend met de Galaxy Note, de laptop en de e-reader.

En het werkt allemaal…. zucht van verlichting.

Het watermerk zal er wel ergens inzitten, maar je ziet het niet en tot nu toe heb ik er ook geen last van.
Tot nu toe ben ik er niet ontevreden over!

Zie ook wat Raymond erover zegt: Is sociale DRM nou echt beter dan Adobe DRM voor ebooks?

Twintig graden, een zacht briesje en in de schaduw van een boom, benen op een bankje/stoel, kopje cappuccino onder handbereik en een goed boek: wat wil je nog meer 😉 .

Boekvraag nummer 3 van Petepel is: Wat is jouw favoriete plek om een boek te lezen?
Buiten dus,  maar eigenlijk kan ik overal lezen: op de bank liggend met de e-reader, in bad met een tijdschrift of een detective, op het balcon met de voeten op de balustrade, in de tuin, en de luie stoel voor het raam, op de camping, als je op je beurt moet wachten in een winkel, zelfs in de file. Ik heb t ook weleens lopend gedaan, maar dat bevalt minder.

Maar: telt het afluisteren van gesproken boeken ook als lezen?
Ik vind eigenlijk van wel.
Als je een saaie weg aan woon-werkverkeer moet afleggen is het heerlijk om een luisterboek op te zetten, en met een 3G en Librivox hoef je je voorlopig niet te vervelen.
Ik vind dat een ideale manier om je klassieken op te halen, en dat doe ik dan ook van harte. Je hangt wel af van wie iets voorleest: stem en inhoud moeten wel op elkaar afgestemd zijn.

Illustratie: http://b-womeninamericanhistory19.blogspot.nl/2010/08/still-another-american-decorative.html

—

Related: 50boekenvragen beantwoord:

1. Welk boek heeft in je vroegste jeugd de meeste indruk op je gemaakt?
2. Moet je boeken uitlezen?
3. Favoriete leesplek

15 .Welk boekenfragment is je het meeste bijgebleven: Citeren uit proza

Boeken lees je ter ontspanning, om van te leren, om je te amuseren of wat dan ook.
Op het ene moment heb je behoefte aan dit, op het andere moment aan dat. Het kan dus heel goed zijn dat je aan een boek begonnen bent dat helemaal niet past bij de fase waar je in bent. Ik zie er dus geen enkel been in om boeken niet uit te lezen 😉 .

Dat is in t kort het antwoord op 50 boekvraag nummer 2 Welk boek krijg je maar niet uitgelezen, hoe vaak je er ook aan begint?

Er zit natuurlijk een ander aspect aan: het ‘hoe vaak je ook begint’ : daar zit nl ook in dat je het graag wilt lezen, of dat je vindt dat je het gelezen moet hebben.
Dat heeft ook te maken met in hoeverre de inhoud van een boek je aanspreekt op een bepaald moment: op een ander moment kan dat anders zijn. Ikzelf heb drie keer een aanloop moeten nemen voor het boek dat uiteindelijk tot mijn favorieten behoort: Lord of the rings, lang voor de film uitkwam. Anderzijds kan het ook gewoon zijn dat het je niet bevalt.

Mijn schandelijstje (titels waar ik herhaaldelijk in begonnen ben en waarvan ik  eigenlijk vind dat ik ze eigenlijk wel moet lezen, maar waarvoor ik de handdoek in de ring heb gegooid):

The Tommyknockers van Stephen King. ik mag hem graag lezen, maar deze titel…. maar t wil niet lukken …

Godverdomse dagen op een godverdomse bol van Dimitri Verhulst.  (blah)

One, No One, and One Hundred Thousand van Pirandello. (geneuzel)

Tirza van Arnon Grunberg

Waarom is het toch zo lastig goed te citeren uit proza?
Uit gedichten en toneelstukken lukt het vaak nog wel: we kennen allemaal wel (stukjes van) de versjes van Anne M. G. uit ons hoofd. Zelfs als het ongewone woorden bevat als  “ik ben een spree met foeten“.
Ook bijbels en korans en dergelijke levenslesboeken – ik versta Kahlil Gibran daar ook onder – is een ander verhaal. Vaak worden die opnieuw en opnieuw gelezen juist om te kunnen citeren. ( Wanneer je verdrietig bent, kijk dan opnieuw in je hart en zie dat je huilt om wat je vreugde schonk.)

Maar proza is een ander verhaal, zelfs als je ze zou willen onthouden, mij lukt dat ook niet.
Neem bijv de boeken van Tommy Wieringa: die man schrijft prachtige zinnen, maar ik kan er geen enkele citeren.
Ik herken heel erg wat Petepel zegt in de aanloop van boeken vraag 15: welk boekenfragment is je het meeste bijgebleven. .

Ik kan me allerlei fragmenten voor de geest halen, maar moet er dan echt voor gaan zitten, bij voorkeur met het boek erbij, en letterlijk citeren is er niet bij.
Het komt denk ik omdat je teveel ‘in’ het verhaal zit : je hebt te weinig afstand om de bouwsteentjes te zien, al zie je ze wel op t moment dat je ze leest. Je kunt du moment genieten van mooie taal en het achteraf toch niet kunnen reproduceren. Als je het gaat analyseren ben je de overall view vaak weer kwijt. Althans, dat geldt voor mij denk ik. Er zullen vast wel mensen zijn die dat wel kunnen (jaloers!).

Na mijn middelbare schooleindexamen vroeg ik me ook wel eens af wat de zin van dat vele lezen is als je het toch niet onthoudt. Maar daar gaat het niet om volgens mij: door het lezen zelf ontwikkel je je, je verbreedt op dat moment je ervaring, maar ook je smaak, humor, en noem maar op.

Grappig genoeg is het enige citaat wat me binnenschoot bij deze boekenvraag 15 een zin die ik vorig jaar in een van die klassiekers las en die meteen een soort Droste effect oproept en wel de zin : ‘je weet wat Racine over zwaluwen zei.’
Eerlijk gezegd had ik geen flauw idee wat Racine over zwaluwen zei. Ooit heb ik voor Frans een boek van Racine gelezen, maar weet de titel niet eens meer.
Bij nagaan bleek deze zin niet uit Sara Burgerhart te komen, wat ik eerst dacht, maar uit Ferdinand Huyck (alletwee zeer aan te bevelen voor herlezen trouwens).
Bovendien (bloos nog erger) had ik het verkeerd onthouden, het ging niet over Racine – daar stond een citaat van op een vorige pagina in Ferdinand Huyck – maar over Lafontaine. De tekst die het echt moet zijn staat nl op pagina 238 en luidt:
Hoe zegt Lafontaine ook weer over de zwaluw
De enige reden dat ik me dit fragment zo levendig herinner is dat Suzanne, de zus van Ferdinand, dan meteen met een juist citaat komt, en in het Frans nog wel!
Niet van buiten geleerd om stoer te doen op een feestje, maar zo, recht voor zijn raap….
Dat is pas jaloersmakend!

Related: 50boekenvragen beantwoord:

1. Welk boek heeft in je vroegste jeugd de meeste indruk op je gemaakt?
2. Moet je boeken uitlezen?
3. Favoriete leesplek

Het loopt al een poosje – 15 weken om precies te zijn- de wekelijkse vraag over boeken. (Door Petepel)
Je mag ze in je eigen tijd invullen gelukkig, dus ik begin gewoon bij t begin:

Vraag 1:  Welk boek heeft in je vroegste jeugd de meeste indruk op je gemaakt?

De reacties op vraag 1 zijn wel een feest van herkenning: Sleutelkruid, ja erg goed, dat herinner ik me, maar toen was ik al wat ouder. Momo en de tijdspaarders! Mijn favoriete  -althans; dat werden ze veel later- jeugdschrijvers (Tonke Dragt, Jan Terlouw, Roald Dahl bv) waren toen nog niet/nauwelijks actief.

In de verschillende periodes van je leven ben je met andere dingen bezig, en ik ben altijd een veellezer geweest, maar wat is nu het vroegste wat ik me kan herinneren? Leuk om daarover terug te denken.

Terug in de tijd …
Pim Pandoer vond ik een tijdje geweldig (in later jaren teruggelezen: er gebeurde helemaal niets in).
Nowee (Arendsoog) en  Karl May (Winnetou) verslond ik  aan het einde van de lagere school… en vond ik bij herlezing veel later vreselijk.
Daarvoor was Pietje Bell favoriet, tot ik me realiseerde dat ik me niet met Pietje, maar met zijn saaie zus diende te identificeren.
De olijke tweeling (dat was voor De dolle tweeling) las ik graag voornamelijk omdat het me zo leuk leek een deel van een tweeling te zijn.

Veel indruk maakte -toen ik een jaar of 9- was  Carina het woonwagenkind:  over een man die uit verdriet vanwege het verlies van zijn vrouw de wereld intrekt met zijn dochter en haar in Frankrijk uit het oog verliest. Hij denkt dat ze meegenomen is door zigeuners en daarom gaat hij die achterna.  Maar ze is weggedwaald en bij een rijke oudere dame in huis gekomen en verder opgevoed. Er zat een naar christelijk tintje aan (hij verloor haar uit t oog omdat hij zijn geloof was kwijtgeraakt wegens woede om het verlies van zijn vrouw) dat ik pas later in de gaten had… Het boek heb ik lang gehad en uiteindelijk aan de KB gegeven omdat ze het niet in de collectie hadden.  😉  .

Van daarvoor herinner ik me vaag iets van Pietje Puk en een postbode. En Pinkeltje is vast voorgelezen, maar daar weet ik niets meer van. Paulus de boskabouter was in die jaren alleen nog op de radio, althans, ik heb het nooit gelezen.

Maar het allermeerste indruk maakte Wipneus en Pim en de Knuppelmannetjes. Daar zit werkelijk alles in: avontuur, fantasie, magie (tovenaars, elfen) , sociale misstanden die rechtgezet moeten worden (slavernij!),  koningen en koninginen, vriendschap en trouw. Het is bloedstollend spannend en: het komt goed op het einde.
Een Lord of the rings avant la lettre.

Het ging er heel heftig aan toe weet ik nog, en las ik bij later herlezing ook.

Er blijkt een hele site te zijn met een dossier over de Wipneus en Pim serie.
Ik heb ze allemaal gelezen als kind, maar de knuppelmannetjes … die sprongen er letterlijk uit.