In Scientific american las ik over Zooniverse, en dan met name het Notes from Nature project.
Da is een zgn Citizen Science project:  waarin ‘amateurs helpen om wetenschappelijke data beschikaar te krijgen. Vaak is er al giga veel voorhanden, maar niet in digitale of toegankelijke vorm. Crowdsourching dus.
Zo ook in dat Notes from nature project,  een verzameling voor natuurhistorische musea: die hebben miljoenen specimen in hun bestand, maar niet voldoende toegankelijk.
Daarin zijn er nu twee collecties opgenomen:  eentje met planten -waar 220 herbaria aan meedoen- en een met insecten (vlinders!).

Ik heb wel wat met planten, en met wetenschap ook , dus leuk om daar eens mee te beginnen en om te ervaren hoe dat is.

Ze hebben een collectie van 12 miljoen plant specimens met cataloguskaartjes gedigitalieerd. De opmaak van de kaartjes is niet hetzelfde en soms zijn ze handgeschreven: ze hebben hulp nodig om de data die daarop staat machine leesbaar te krijgen. Transcriberen dus.

Dat is een leukere bezigheid dan op het eerste gezicht lijkt:  je leert er heel veel van, zowel op het gebied van de planten, als van de geschiedenis en de geografie.

Je ziet dus daadwerkelijk de -gedroogde- plant op je scherm, soms al een eeuw geleden  geplukt, dat op zich is al een bijzonder iets.
Met daarbij de gegevens gekopieerd.  Daaraan kun je ook zien dat er in de loop van de tijd nogal eens wat in de nomenclature is gewijzigd.

Een voorbeeldje:

De meeste plantjes die ik langs zag komen zijn uit Amerika, maar ook een uit Duitsland en een uit de Dominikaanse republiek.

Over het algemeen zoek ik de naam van de plant op in Google, dat hoeft niet, maar vind ik leuk om te doen: dan lees je er wat meer over, en zie je hoe ze er niet gedroogd uitzien, en je hebt de spelling precies goed.
Soms is het ook wat gepuzzel om uit te vinden waar iets vandaan komt, of hoe het geografisch in elkaar steekt. Zo leerde  ik over Monticello, en heb ook geleerd dat sommige counties in Amerika niet meer bstaan….

Grappig en nuttig: aanrader!