Het is geen literatuur, maar wel een heel interessant boek. Bert Keizer, verpleeghuisarts en auteur van Het refrein is Hein (aan te bevelen!) mocht een paar weken meelopen op de afdeling neurochirurgie van de VU. Je ziet hier echt hoe de discrepantie tussen de generalist, die kijkt naar de mens als geheel, en de specialist, die zich helemaal in een onderdeel verdiept uitwerkt. Beiden zijn van goede wil, maar waar is de patiënt het beste mee uit?  Je kunt dat in zijn algemeenheid niet zeggen, maar als ik oud ben, hoop ik wel een arts als Bert Keizer aan mijn bed tegen te komen …

In dit boek haalt hij een aantal gevallen aan: wat er aan de hand was, hoe er behandeld is en hoe hij er tegenaan kijkt. Uiteraard zijn zowel patiënten als artsen geanonimiseerd.

Zijn gedachte is eigenlijk dat je heel moeilijk een plek kunt aanwijzen waar een ‘ ik’  zit: het ik bestaat eigenlijk voornamelijk in relatie tot de wereld, hij haalt regelmatig Alva Noe aan : Het ligt aan de wereld / Zien maakt ons bewegen in de wereld mogelijk, bewustijn is verkennen waarin brein, lichaam en wereld samenkomen.
Wittgenstein:  Je kunt je een lichaamloze geest niet voorstellen, je blijft iets waarneembaars nodig hebben, hoezeer verdund ook.
Hij valt onder de school: wij vallen samen met onze hersenen: hersenschade = geestesschade.

Wat me het minste aanspreekt is de ER-achtige interactie tussen de medewerkers van het ziekenhuis, waarmee de auteur probeert er een leesbaar geheel van te maken. En zijn humor is soms wel wat vermoeiend.

Quotes

• Er liggen heel wat tachtigers op de IC omdat de veertigers niet dood willen (p 31)
• Niks doen is een van de moeilijkst te regelen strategieën in een ziekenhuis (p 62)
• ‘U moet ermee leren sterven ‘ hoor je te zelden denk ik dan. Dat komt door het Van Lommelstreven naar nooit echt dood hoeven gaan (p 67)
• Een innerlijk proces behoeft een uiterlijk criterium (p 101)
• Hij had met grote toewijding níet zitten luisteren.  Angst om zijn kind … cerebraal malabsorptiesyndroom (p 1105)
• … die bijzondere neerbuigendheid van toen is weg.  Ik denk dat dit komt door de toename van het aantal vrouwen … het chimpansoide imponeergedrag werkte vroeger uitstekend, want je krijgt er andere mannetjes wel me  opzij. Maar in de de huidige situatie graaf je er je graf mee, want de vrouwtjes worden er alleen maar giechelig van.  (110)
• Er is geen vooruitgang in de filosofie. (p 133)
• ….. een van de meest ondoorgrondelijke feiten van ons bestaan: de wijze waarop wij met ons brein samenvallen en de verschrikkingen die dat soms oplevert (p 140)
• Apenkunde (p 179)
• Er bestaat geen enkel neurofysiologische aanwijzing voor een centraal sturend ik binnen onze hersenen in de vorm van een plek waar alle prikkels van buiten verzameld worden, bekeken, gewogen, vergeleken, afgestemd om vervolgens te worden omgezet in uitgaande prikkels die in spierbewegingen overgaan. (p 230)
• En een hele sterke:
  • Firlik (Day in the frontall lobe) : ‘ life is not a dress rehearsal. You have to enjoy it while your neurons are still buzzing with life connections’  (p 231)