De NVB heeft een aantal leden geïnterviewd waaronder yours truly.. Ik dacht eigenlijk dat dat in het kader van het congres voor het 100 jarig bestaan was, maar het is pas 12-12-12 online gekomen.

Voor mijn eigen archief bewaar ik de tekst maar op deze weblog.

En mochten jullie benieuwd zijn wie me op het spoor heeft gebracht van de juiste opleiding? Dat was @Ecobibl.

Ik ben NVB lid… en nu jij!

De NVB is de beroepsvereniging voor de informatieprofessional. Het vakgebied van de informatieprofessional is zeer divers. Het is daarom interessant te weten op welke terreinen informatieprofessionals zoal actief zijn en welke rol de NVB hierin speelt.

---

In gesprek met Dymphie van der Heyden (60), Informatiespecialist bij TNO

Na de middelbare school wist ik niet wat ik moest gaan doen. De door de beroepskeuzetest aangedragen opleiding voor Bibliothecaris/Documentalist leek me erg saai – wat weet je als je 17 bent – dus ben ik met de opleiding voor Fysiotherapeut begonnen. Snel werd duidelijk dat ik daar totaal niet voor geschikt was: imiddels kende ik iemand die de bibliotheekopleiding in Tilburg deed en dat deed me inzien dat die onderwerpen veel interessanter waren dan ik in eerste instantie dacht.

Dus ben ik overgestapt naar de Frederik Muller Academie in Amsterdam en heb daar de BD (later BDI of IDM geheten) gedaan met als specialisatie biomedische, technische en natuurwetenschappen.

Een jaartje werken in de OBA leerde me dat ik toch liever een wetenschappelijke kant op ging en toen er bij het Slotervaartziekenhuis een vacature voor medisch bibliothecaris kwam heb ik daar meteen op gesolliciteerd. Daar voelde ik altijd een vis in het water: enerzijds de medische kennis die goed van pas kwam en anderzijds de ontwikkeling van bibliotheekdiensten in een kleine bibliotheek waar je alles min of meer zelf in de hand hebt.

In 1986 deed de automatisering zijn intrede en de opkomst van het online literatuur zoeken voor eindgebruikers maakte het werk op een andere manier belangrijk: voortaan ging het meer om instructie geven dan zelf doen.

Probleem met ons vak is eigenlijk dat je niet goed kunt doorgroeien: je moet je of specialiseren door een academische studie te doen, of je moet de management kant op en leiding gaan geven.  Beide opties trokken me niet en toen het tijd werd voor iets anders heb ik een horizontale carrière switch gedaan en koos voor informatievoorziening op andere terreinen dan de gezondheidszorg, het werd TNO Human Factors: dat is de menselijke kant van de techniek en dat heeft met van alles te maken. En daar zit ik nu nog: door allerlei reorganisaties werd ik van de IPer die ‘alles’ doet in een klein instituut van 160 mensen tot lid van een distributed team voor een grote organisatie van 3500 personen. Binnen de Back Office houd ik mij bezig met de digitale bibliotheek, linksolver, de website, publicatie overzichten, de catalogus, en repository.  Daarnaast ondersteun ik vanuit de Front Office zo’n 300 sociaal wetenschappers.

Wat vind jij leuke en minder leuke kanten aan het vak van informatieprofessional?

Dingen vinden die een ander niet of moeilijk kan vinden en informatie organiseren zodat deze gemakkelijker gevonden kan worden dat zijn de leuke kanten. Ondersteunen van gedreven, hoog opgeleide, slimme mensen die op een hoog niveau werken heeft echt iets erg leuks: je deelt in wat ze aan het doen zijn en kunt ze ietsje verder helpen op hun gebied, of nog wat zekerder maken, met jouw kennis.

Je hebt redelijk wat vrijheid om pro-actief zaken ‘klaar te zetten’. Aan de IT kant van het vak gebeurt er van alles: al sinds halverwege de 80er jaren hebben ze het er over dat ‘het vak aan het veranderen is’ jawel…en dat gaat maar door.

Minder leuk is de grote hoeveelheid administratief werk die er vaak bijkomt, ernstig is het onderschatten van het belang en het niveau van wat we doen door de ‘managementcultuur’ -gunstige uitzonderingen daargelaten- en het aldoor maar moeten verdedigen van je recht van bestaan. Hoewel ik enigszins het idee hebt dat het tij aan het keren is, met name voor de Speciale Bibliotheken (wat daarvan over is althans).

Welke uitdagingen zie jij binnen het vakgebied?

Op dit moment is de grootste uitdaging om over te brengen dat

• het een vak is;
• dat het niet iets is dat de afdeling communicatie of IT er wel even bij doet;
• dat je geen software over de heg gooit en dat het dan vanzelf wel goed gaat;
• dat informatie niet gratis is;
• dat je als je wat kan Googlen je daarmee nog niet vindt wat je nodig hebt;
• en dat als je iets niet vindt dat nog niet wil zeggen dat het niet bestaat.

Er is een groot gevaar voor de borging (en van de kwaliteit) van de wetenschappelijke informatie: dat wordt teveel aan de commercie en goedwillende amateurs overgelaten. Er wordt heel veel weggegooid met de gedachte dat een ander het wel zal bewaren, zonder dat er een behoorlijke ‘collectie coördinatie’ is, al doet de Koninklijke Bibliotheek haar best.

Ik ben NVB lid omdat je er informatie over het vak krijgt, vanwege de contacten met de anderen in het veld, voor de informatie over het beroep en de ontwikkelingen erin: om bij te blijven. . En nu jij!

Waarom ben je lid van de NVB?

Ik ben al meteen na mijn studie lid van de NVB geworden. Ter versterking van het gevoel ergens voor te kiezen er dat te laten merken, er letterlijk bij te horen. Omdat dat mijns inziens gewoon ‘hoort’, omdat je er informatie over het vak krijgt, vanwege de contacten met de anderen in het veld, voor de informatie over het beroep en de ontwikkelingen erin: om bij te blijven.

Van welke afdeling(en) ben je lid (en waarom)?

Van de BMI (vanuit mijn verleden als medisch bibliothecaris), de SB (ik werk nu in een speciale bibliotheek), en Prissma, de eigenlijke club informatiespecialisten: Prissma geeft vaak mooie kijkjes in de keukens van collega’s en ze gaan nu ook beginnen met studiereizen, daar ben ik heel benieuwd naar.

Wat kan nog beter binnen de NVB?

*Eigenlijk* vind ik dat de NVB meer op de bres zou moeten springen voor de inhoud van het vak, als vertegenwoordiging van de leden. Een ‘vakorganisatie’ is toch ook een vertegenwoordiger van de belangen niet zozeer van de individuele leden, maar van het vak. En niet alleen maar bijeenkomsten organiseren.

Welk advies heb jij voor andere informatieprofessionals?

Deel! Deel je informatie, werk samen.

Samenwerking op alle niveaus is heel erg belangrijk, maar moeilijk is het ook wel. Zonder samenwerking tussen de bibliotheken (en niet te vergeten de archieven!) komen we er niet. Er is nog teveel verschil tussen de academische wereld en de mensen die in de niet-academische wereld werken: daar zouden veel meer bruggen geslagen kunnen worden.

En kom eens uit je bubble, ga daar waar je klanten zijn, kijk wat ze echt nodig hebben en hou niet teveel vast aan formele zaken, laat van je horen op Twitter, een weblog of wat dan ook, probeer eens dingen uit, doe eens wat anders:

‘If you always do what you’ve always done then you will always get what you’ve always got’, erger, dan zijn we op korte termijn obsolete.

Wat had je ooit willen zijn, als je geen informatieprofessional was geworden?

Bibliotheken zullen er altijd bestaan, en er zullen altijd mensen nodig zijn die anderen helpen hun weg in de informatie te vinden, hoe je dat verder ook noemt. Maar het is zo’n leuk vak en ik ben er zo geknipt voor, dat ik ’t had uitgevonden als het nog niet zou hebben bestaan.