Naar aanleiding van de irritante Wikipedia infographic waar veel te veel aandacht aan wordt besteed zat ik te denken aan hoe moeilijk het blijft om over het voetlicht te krijgen wat wij -bibliotheken- nou eigenlijk doen. En dat er veel meer gebruik gemaakt wordt van onze diensten dan men vaak in de gaten heeft: onbewust bijna.
En vervolgens werd ik op mijn wenken bediend door deze tweet:
MT
@r343l: I am really getting annoyed how hard it is to follow references in papers as person without access to a uni library. Frustrating
Een jaar geleden las ik dat van Research Remix ook: al “I didn’t know what I had till it was gone” : toen ze bij de universiteit werkt kon ze ‘overal’ bij, maar daarna …
Voor beiden geldt dat het natuurlijk heel vervelend is dat ze als zelfstandig onderzoeker niet meer bij de bronnen / informatie kunnen, waar ze toen ze verbonden waren aan de universiteit (of welke grote andere instelling dan ook) gedachteloos gebruik van konden maken. Gedachteloos: zonder zich te realiseren dat dat het werk van de bibliotheek aldaar was.
“Libraries never were warehouses of books”zei Chronicle vorig jaar in 5 Myths About the ‘Information Age‘ en vanuit OB standpunt kwam Jeanine deze week ook met een prima post.
In 2008 maakte ik me er al zorgen over het onzichtbaar worden van ons werk, en de tijd lijkt het alleen naar te bevestigen. Hoewel er her en der toch andere klanken gehoord gaan worden: er wordt tegen het sluiten van bibliotheken geprotesteerd, en de informatie taken die door het management gedachteloos afgeserveerd werden komen toch op diverse fronten weer terug.
Bibliotheken doen veel meer dan boeken uitlenen, maar vertel het ze maar …
Dee'tjes 