Het Rijke Roomse Leven (ca 1860-1960) heeft een verbazingwekkende hoeveelheid beelden en beeldjes, voorwerpen en rituelen, zeg maar religieus-culturele uitdrukkingsvormen voortgebracht. Die zijn enthousiast verzameld door Toos Achterweust-Siegerink -ze werkt er nog steeds aan- en die verzameling is overgedragen aan de Stichting Ondersteuning Religieuze en Culturele Uitdrukkingsvormen en vormt nu de basis van het museum De Pelgrim.  Het museum is gehuisvest in twee kleine ‘armenhuisjes’ in Oldenzaal en staat propvol met van alles en nog wat.  Museum De Pelgrim toont veel meer voorwerpen dan alleen die items die betrekking hebben op Lourdes, Kevelaer of Santiago, hoewel die er natuurlijk ook volop zijn.

Bij binnenkomst zie je meteen een paar vitrines met voorwerpen die echt op de pelgrimstochten betrekking hebben. Maar verder ook lades met plaatjes, een kast met kazuifels en oude boeken en tijdschriften. Aan de wand hangen wandplaten en vaandels, overal staan beelden.

Voorwerpen die betrekking hebben op levensfasen zijn bij elkaar gezet: huwelijk, geboorte, ziekte, sterven en dood. Een vitrine met voorwerpen gebruikt tijdens de mis.

Verderop in dit museum ladenkasten vol met sieraden -wat te denken van een armband vol hoofden van heiligen- , prentjes, vingerhoedjes, postzegels etc.
Niet te vergeten de missie: planken vol met allerlei blikjes om geld te verzamelen, en denk aan het -nutteloze- verzamelen van zilverpapier en melkdoppen.
Wijwaterbakjes en rozenkransen, inclusief suggesties hoe die goed te gebruiken.
Letterplankjes en schoolspullen.

Je vindt er veel boeken met regels, rechten, plichten, voorschriften, catechismus, bijbels, heilige levens, etc.

Op het binnenplaatje naamborden met verwijzingen naar religieuze woorden als kerkstraat en St Jozefstraat. In het voortuintje planten als Monnikskap.

Als je nadenkt is het inderdaad een hele cultuur die doordrenkt was met dit soort voorwerpen. Als je alles bij elkaar ziet dan valt het op dat het zo kitscherig is: zonder iemand te willen kwetsen is dat eigenlijk bij elke volks-uiting van religie zo.

Het was er heel erg vol, en ik denk dat de collectie echt wel waard is om naar een groter pand te verhuizen, of een pandje erbij te krijgen. Sympathiek is ook dat je in veel boekjes kunt bladeren: je kunt er dichtbij komen.

Het is ook niet echt kunst, maar meer een uiting van volkscultuur, en het is goed dat het bewaard wordt, en zonder iemand voor het hoofd te willen stoten,  dit is ook precies de plaats voor het Rijke roomse leven: het museum.