Aanvankelijk was ik niet zo del.icio.us minded, maar Furl leek me wel wat.
Vorig jaar april heb ik een bestandje aangemaakt met daarin allerlei databases en andere informatie die me handig leek voor onze praktijk en die aan de collega’s gestuurd. Maar … ze zagen het nut er niet van in.
Dus ik gebruikte het zelf wel, maar ‘social’ was het niet 😉 .

Een van mijn klanten had een probleem en daar leek mij Furl wel een antwoord op: daar was ze heel enthousiast over. Haar heb ik ook een poosje geholpen titels aan te vullen via een Google alert.
De bedoeling was de set te delen met haar collega’s, en aanvankelijk leek iedereen geïnteresseerd, maar ze kreeg op den duur dezelfde ervaring als ik: ontbrekend animo bij de groep.
(Je ziet het overal gebeuren: als mensen iets zien vinden ze het leuk en handig, maar daarna moeten ze zich registreren en ‘van alles installeren’ (zoals een Favoriet aanmaken voor Furl, of de buttons van Delicious in je browser) en dan laat men het al gauw afweten.)
Dat project loopt nog wel, maar niet intensief meer.

Als je overigens de links ‘prive’ wilt aanmerken, kan dat in Furl: nadeel daarvan is weer dat de RSS optie niet werkt.

Geinspireerd door Bradley’s boekje heb ik bedacht dat je de Web 2.0 onderdelen met elkaar en met de ‘traditionele’ bibliotheekdiensten moet integreren. Dus bijv. Furl helemaal niet als zodanig aanbieden, maar als vaste zoeklink per topic (=categorie) op de (WIKI) bibliotheekpagina met ‘links’ .
Dat ziet er heel aardig uit. Maar tot mijn schrik bleek alles wat langer dan een jaar geleden aan Furl was toegevoegd niet vindbaar meer via de Furlzoekmachine 😦 .
Dat was behoorlijk balen, want je moest alles opnieuw openen om ze geïndexeerd te krijgen. Dus maar meteen grote schoonmaak erin gehouden, en de items voorzien van nieuwe clippings, opmerkingen en eventueel extra topics.
Het ziet er nu goed uit, en naar het zich laat aanzien gaan er toch een paar collega’s meedoen … wordt het toch nog echt ‘social bookmarking’ 🙂 .